Küçük Kara Balık benim en sevdiğim çocuk kitaplarından biri. Hatta yetişkinlerinde okuması gereken kitaplar arasında. Küçük Kara Balık ; annesiyle birlikte , kayalık bir dağdan çıkan ve vadi boyunca akan bir derede yaşarmış kendisi. Çok meraklı bir balıkmış aynı zamanda : Annesiyle dolaşırken çevresini o kadar incelermiş ki annesi bazen onun hasta olduğunu düşünürmüş.

Küçük Kara Balık yaşadığı dereden çıkıp derenin ucunun nereye vardığını , dışarıda nasıl bir dünya olduğunu , başka hangi canlıların yaşadığını merak edermiş. Ve bir sabah erkenden annesini uyandırıp, “Böyle amaçsızca yüzmekten bıktım usandım. Başka yerlerde neler olduğunu öğrenmek istiyorum. Bu düşünceleri kafama bir başkasının soktuğunu sanabilirsin , ama ben uzunca bir süredir düşünüyorum bunları. Arkadaşlarımdan da bazı şeyler öğrendim elbette ; örneğin bir balığın yaşlanınca , hayatta hiçbir şey yapmadık , hayatımızı boşa geçirdik diye yakındıklarını biliyorum. Durmadan sızlanıp dururlar. Ben yaşamın nasıl bir şey olduğunu öğrenmek istiyorum.” Diyerek annesine olan biteni anlatmış. Daha sonra çıktığı bu yolda pek çok zorluk ve engelle karşılaşmış Küçük Kara Balık , ama güzelliklere de rastlamış.

Merak duygusu , sorgulama , keşfetme bu kavramları çocuklara aşılaması açısından ufuk açıcı bir kitap. Ancak bazen ebeveynler olarak ellerimiz hep çocuklarımızın üzerinde. Daha ilk adımlarını atarken sendelemelerine , yere düşmelerine izin vermeyiz. Düşerlerse öper koklarız. Yenilgiyi zaman zaman zihinlerine gözyaşlarıyla kodlarız. Aşırı korumacı davranırız ve Küçük Kara Balık olmalarına izin vermeyiz kendi kaygılarımız nedeniyle .. Küçük Kara Balık kitabı biz yetişkinler için de çok anlamlı. Bize özgürlüğü , nefes alabilmeyi , kendi yolumuz olduğunu onu keşfetmeyi , hiç kimsenin etkisi altında kalmadan hareket etmeyi anlatıyor.

Psikolog Gülnaz Küsin Yalçın